Najpiękniejsza moja Ewo.... |
Najpiękniejsza moja Ewo,
Czy posadzisz ze mną drzewo?
Czy zbudujesz ze mną domek
Byśmy mogli siedząc obok
I trzymając się za dłonie
Patrzeć w ogień,
który płonie
Sypiąc iskry naszych pragnień...?
A, gdy już będziemy starzy -
Zakurzeni wspomnieniami -
Czy w tym świecie co za nami
Odnajdziemy ślady marzeń,
W naszych myślach
już pogodnych...
ukojonych w snach łagodnych?
Czy, gdy już będziemy sami -
W Wielkiej Ciszy Blasku Pełnej,
to zostanie w nas, gdzieś na dnie
Ta nadzieja, co przytrzyma
Drugie ramię - gdy upadnie...?
Czy na nowo w nas zakwili
Cichym ptakiem - co zaśpiewa
Pieśń o dwojgu pięknych sercach
otulonych w korę drzewa...?
/Robert Miniak /
Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Kobiet Ci zyczę!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
...i zapewnie Ewa słyszała same potakiwania ;)
OdpowiedzUsuńRety, sama napisałaś ten wiersz? Bardzo mi się podoba!
OdpowiedzUsuńNie, to nie moj wiersz, to jeden z pierwszych wierszy, wtedy jeszcze poczatkujacego poety, teraz to juz laureata wielu ogolnopolskich konkursow poetyckich (tych z najwyzszej polki), w tej chwili jest najlepiej zapowiadajacym sie talentym w kraju...:)
OdpowiedzUsuńpiękne..
OdpowiedzUsuńpiekny wiersz!!! i piekny blog!! Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńPrzepiękny wiersz, i lubię tu zaglądać...
OdpowiedzUsuńPiękny jest Twój blog, cieszę się, że tu trafiłam :). Pozdrawiam i zapraszam do mnie po wyróżnienie :)
OdpowiedzUsuńJego wiersze mają duszę, bardzo lubię właśnie te wcześniejsze wiersze Roberta. Z przyjemnością przeczytałam u Ciebie :).
OdpowiedzUsuń