| Listopad... |
wypominki czas zacząć
i zadźwięczeć w koszyku
grosikiem.
Zaszeleszczą pod stopą
i zaszumią nad głową
złote chmury, jak klucz
ptaków dzikich.
Tam spokojnie opadnie
pogodzony już z losem
liść klonowy, przywiędły
staruszek.
My pójdziemy jak co rok
i staniemy nad grobem
z melancholią, co serce
poruszy.
„Ojcze nasz ktory jestes”
choc pewności nikt nie ma,
bo na świecie to pewne jest
jedno.
To że przyjdzie nam odejść
i zatrzasnąć za sobą
wszystkie drzwi co prowadzą
na zewnątrz...
/autor-savannah/
%20(1).png)
Piękny wiersz - piękne zdjęcia - Pozdrawiam listopadowo
OdpowiedzUsuńpiekny wiersz!!! zdjecia cudnie jesienne :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Piękny wiersz.Trzeba się po przeczytaniu zadumać.Taki czas...
OdpowiedzUsuńZdjęcia nastrojowe bardzo i słowa, którym dalszego ciągu dopowiadać nie trzeba..
OdpowiedzUsuńThanks for stopping by and lovely comment.Your blog is wonderful, and pictures are absolutely beautiful:))
OdpowiedzUsuńHugs, Biljana
Piekny wiersz i przecudne foty!
OdpowiedzUsuń...zapatrzyłam się na zdjęcia... przystanęłam przy strofach wiersza. Pięknie.
OdpowiedzUsuńKochana, odpowiadam na Twoje pytanie: korpus szyję z płótna jeśli szyję duże anioły czy lalki bo ono jest sztywne i w małych rozmiarach niemożliwe do przerzucenia na drugą stronę. Małe lalki i anioły szyję z tkaniny tildowej, przeznaczonej na ciało. Taki płótno dostaniesz w kazdym sklepie z tkaninami. Pozdrawiam cieplutko.
OdpowiedzUsuńMasz talent - piękny wiersz a fotografie odpowiednio podtrzymują atmosferę...nostalgicznie
OdpowiedzUsuńPozrawiam:)
Wczorajszy dzień wypełniony po brzegi pracą i modlitwą , minął błyskawicznie . W dodatku przesunięty czas powoduje ,że wychodzę do pracy po ciemku i wracam w ciemnościach . Pogoda dopasowała się do nastroju , zaczęło się lekką mżawką , a teraz pada na całego. Szkoda , było tak pięknie jak na Twoich zdjęciach , suche liście szeleściły podczas spacerów po lesie i cmentarzu , znicze oświetlały drogę w ciemnościach , było bezwietrznie , cicho i spokojnie .
OdpowiedzUsuńWiersz oddaje wszystkie uczucia , jakie targają moimi myślami i uczuciami gdy stoję nad grobami , wszystko przemija , dla jednych szybciej / bo odeszli zanim poznali niedole życia na ziemi/ , a dla innych później , ale przemija nieodwołalnie .
Pozdrawiam , dziękuje -Yrsa