Podkradziony pomysł...

Czyli jak to było z tą ślubną skrzynią.
Otóż u Ani Jednoskrzydłej już od dawna podziwiam jej prace, szczególnie zafascynowały mnie właśnie te skrzynie ślubne. Kiedyś był taki zwyczaj że dziewczyna wychodząca za mąż dostawała w posagu tzw. skrzynię wianową, przeważnie pięknie zdobioną, ręcznie malowaną i nierzadko rzeźbioną.
A ja tutaj akurat poszłam na łatwiznę i metodą decoupagu stworzyłam właśnie taką namiastkę tamtych, dawnych skrzyń wianowych.
Wyobraźcie sobie mnie z dłutkiem w ręku rzeźbiącą taką skrzynię a później trzeba byłoby ją jeszcze pomalować...(efekt byłby naprawdę opłakany, a przecież z prezentem zalanym łzami na weselisko iść nie wypada, bo to przecież -jak mówią-najszczęśliwszy dzień w życiu kobiety-to pewnie jakiś "chłop wymyślił", choć feministką nie jestem;)
No więc długie gadanie, krótki sens: oto ona...moja prezentowa skrzynia wianowo-ślubna.
A weselisko już za trzy tygodnie

Für Deutschsprachige sei kurz erwähnt, das ich hier eine sg. "Hochzeitskiste" gebastelt habe. Für das Brautpaar als Geschenk (natürlich eine Spende wird auch drinnen versteckt;).
Mit Decoupagemethode und etwas persönlicher gemacht, durch die Namen der beiden die heiraten werden. Drinnen kann man dann persönliche, liebe Erinnerungsstücke für die Enkelkinder aufbewahren... :)