Co ma piernik do wiatraka czyli książki i kurczak :)

Kilka dni temu zostałam zaproszona przez Yrsę
http://ulzaciszna13.blogspot.com/
do podzielenia się moim światem książek.
Cóż tu pisać, kiedy najchętniej się czyta.
Moja "biblioteka" jest w ciągłym ruchu (dlatego też tak wygląda), książki prawie codziennie wyciągam, wkładam, przeglądam, a jeżeli zrobię porządek, ten niestety nie trwa długo ;).
Lubię kiedy książki są w ciągłym użyciu, w końcu po to są i choć ogromne, zakurzone biblioteki wywierają na mnie wielkie wrażenie i respekt, to jednak jestem zdania że książka zamknięta w regałach nie spełnia swojego zadania, choć rozumiem że dla potomnych trzeba też coś zachować.
Książki kocham, czytała mi je babcia i byłam strasznie nieszczęśliwa kiedy zamykając książkę mówiła że ją oczy bolą i już czytać więcej nie może. Jako dziecko "odpływałam z książkami" tak chętnie, że zapominałam o nauce, a kiedy trzeba było gasić światło to czytałam dalej pod kołdrą z latarką w ręce albo w zimowe wieczory w świetle, które padało od drzwiczek w piecu kaflowym. Mama zawsze mówiła że zepsuję oczy i zepsułam, ale czytać nie przestałam...
Moja biblioteka to prawdziwy "literacki bigos", znaleźć tu można; poradniki, pamiętniki, biografie, książki do nauki języków obcych, przewodniki turystyczne,kuchnie świata, klasykę, moją ukochaną poezję, książki obcojęzyczne (tutaj króluje język niemiecki) jak i polskie itd...
Pochwalę się tylko moimi "białymi krukami " (idąc w ślady Yrsy), jest to biblia polsko-łacińska z 1771 roku i słownik polsko-niemiecki z 1774 roku (obie pozycje są prezentami od mojego byłego szefa, który sam był kolekcjonerem a jego biblioteka zajmowała całe dwa pokoje. Te księgi przeznaczone są dla moich dzieci (w spadku :) i mam nadzieję że sobie to docenią.
Za skarb uważam też mój "Katechizm", który dostałam w pierwszej klasie szkoły podstawowej czyli 40 lat temu, jest jeszcze naprawdę w dobrym stanie i od czasu do czasu jeszcze w nim czytam i zawsze ze wzruszeniem.
Koniecznie wymienić powinnam tutaj "śpiewnik", to jest to zdjęcie z brązową, nadgryzioną zębem czasu okładką. Ten to śpiewnik dostała moja babcia od jej taty, czyli mojego pradziadka, idąc do pierwszej komunii św. Wydano go w 1907 roku. To mój rodzinny skarb .
Moją ukochaną książką jest książka pt. "Vita brevis" czyli "życie jest krótkie" autora Jostein Gaarder. Historia oparta na faktach opowiada o biskupie z Hippo, Augustynusie i jego związku z matką jego jedynego syna, kobietą o imieniu Floria.
Autor książki znajduje w jednym z antykwariatów w Buenos Aires szkatułkę, której zawartością są listy Florii (Codex Floriae) pisane do jej ukochanego, który w imię religii, kariery kościelnej i posłuszeństwa względem matki wyrzeka się swojej miłości do niej i do wspólnego syna.
Orginalne listy zniknęły podobno w "czeluściach" Watykanu...
Książka a właściwie listy i ich tłumaczenie napisane są najpiękniejszym literackim językiem jaki w moim życiu spotkałam i choć mam wiele ulubionych lektur, to jednak ta jedna, ma swoje szczególne miejsce w moim sercu.





Ta mała książeczka w oprawie z muszli to kieszonkowe wydanie Koranu






Na koniec żeby Was nie zanudzić "poczęstuje" Was jeszcze kurczakiem, takim z prawdziwego, polskiego lnu...:) Udanego tygodnia wszystkim życzę:)



Do podzielenia się swoimi książkowymi zbiorami zapraszam "Margott"
http://margott-awszystkocokocham.blogspot.com/
i Alicję z blogu:
http://alicja-beautyhome.blogspot.com/
i mam nadzieję że obie przyjmą moje zaproszenie:)